Rank
Genre(s)
เมืองจันทราดอกไม้ร่วง มหาสมุทรดอกไม้บาน เล่ม 1-2 จบ
สามร้อยปีสิบสามปีให้หลัง ข้าฝันว่าได้ย้อนหลังกลับไปในวัยเยาว์อีกครั้ง หวนคืนสู่รัตติกาลที่มหาสมุทรจับตัวเป็นน้ำแข็งคืนนั้น แล้วนั่นก็เป็นค่ำคืนที่ข้าพานพบกับคนผู้นั้นครั้งแรก ในวันเก็บมุกที่มีเพียงปีละครั้ง เพี่อตัดสินแพ้ชนะกับพี่ชายให้รู้กันไปข้าง ข้ากระโดดดำดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเลทันที คาดไม่ถึงว่าโชคชะตาจะไม่เข้าข้าง เจอคลื่นยักษ์ซัดโถมเข้าพอดี ท้องทะเลในรัศมีหลายสิบลี้ปรากฏวังน้ำวนขนาดใหญ่ตวัดแหวกจุดกึ่งกลางของน้ำทะเลออก ปากที่แสยะฉีกกว้างของสัตว์ประหลาดโผล่พุ่งขึ้นมา ขนาดพอกับวังน้ำวนเบื้องล่าง ข้าร้องเสียงหลงด้วยความตกใจหวังจะเลี่ยงหลบ แต่เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นกลับผงาดตัวขึ้น เหยียกรงเล็บออกมาคว้าร่างของข้าไว้ มันตัวยาวสี่จั้ง สีนิลสลับคราม ดวงตาสีทองดุจเพลิงริ้วสีชาดดั่งภูษาทอ ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันคือมังการวารีหรือผานหลงในตำนานนั่นเอง
ผานหลงมีพิษ ปลิดคร่าชีวิตได้ นึกถึงเรื่องนี้แล้ว ข้าถึงไม่กล้าผลีผลาม แต่ก็ไม่อาจข่มเสียงสะอื้นได้ น้ำตาแห่ง่ความพรั่งพรู ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่ ชาวซู่เจาทั้งหมดต่างก็ตกตะลึกพรึงเพริดกับรูปลักษณ์ของมัน พากันร้องด้วยความตกใจ หนีพล่านกันชุลมุน พี่ชายขี่วิหคห้าสีบินย้อนกลับมา หวังปะทะกับมัน แต่กลับถูกผานหลงตวัดกรงเล็บโจมตีให้ถอยร่นไปอยู่นอกรัศมีหนึ่งร้อยก้าว ผานหลงจับตัวข้าไว้แน่น กรีดเสียงคำรามยาว แล้วกระพือคลื่นยักษ์ซํดโถม มันขยับเคลื่อนไหวร่างกายอย่างเหิมเกริม มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกของท้องทะเล เพียงพริบตาเดียว บรรดาชาวเผ่าเดียวกันกับข้าพลันอยู่ห่างไกลออกไป กลายเป็นเพียงจุดสีดำเล็กๆ มากมายนับไม่ถ้วน จากนั้นอีกเพียงครู่ก็หายลับไปท่ามกลางเมฆหมอกหนาทึบ มหาสมุทรกว้างใหญ่ดุจผืนฟ้า ลมทะเลโหมกระหน่ำขุนเขา บิดน้ำทะเลเป็นเกลียวคลื่น ทว่าสำหรับผานหลงตัวนี้ กลับเสมือนแผ่นดินอันราบเรียบ เมื่ออาทิตย์อัสดงคล้อยต่ำ ความมืดมิดก็มาเยือน ในที่สุดข้าก็ข่มความหวาดกลัวไว้ไม่อยู่ ปล่อยโฮร้องไห้เสียงดัง แต่ไม่ว่าข้าจะร่ำไห้อาละวาดอย่างไรก็ไร้ผลต่อความเร็วอันน่ากลัวของมัน
กี่ร้อยจั้งแล้ว หรือว่ากี่พันจั้ง ข้าไม่รู้ว่ามาไกลแค่ไหนแล้ว รู้เพียงว่ามีพายุฝนที่เสมือนคมมีดกระหน่ำกรีดผ่านใบหน้า เมื่อใดที่บริเวณโดยรอบปรากฏเงาของหมู่เกาะ เงานั้นก็จะหายไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเมื่อเสียงปริแตกของน้ำแข็งดังกึงก้อง ข้าจึงมองเห็นน้ำทะเลไหวกระเพื่อม พายุแรงสนั่นไหว ตวัดม้วนเกลียวคลื่นยักษ์ขึ้นสูงสามพันจั้งก่อนจะแข็งตัวเป็นประตูน้ำแข็ง กลายสภาพเป็นคมมีดใต้แสงจันทร์ กีดขวางเส้นทางของผานหลง พาให้สรรพสิ่งหยุดนิ่ง ผานหลงบีบร่างข้าจนแน่น ทำเอาข้าเกือบอาเจียน จากนั้นมันก็ผ่อนลมหายใจยาวๆ อยู่กัยที่เฮือกหนึ่ง ลดความเร็วให้ช้าลง หันร่างบินเข้าฝั่ง มันบินไปทางหน้าผาสูงชันแห่งหนึ่ง ได้ยินเสียงดังครืน เมื่อข้าก้มลงมอง พบว่าแม้กระทั่งน้ำทะเลก็จับตัวกลายเป็นน้ำแข็ง เมื่อครุ่เป็นเสียงกรงเล็บของผานหลงที่ครูดกับน้ำแข็งจนแตกร้าว
Bb2024
แอดมินคะ ขอรื่อง too hot to handle คนอย่างกู ของ mirininthemoon หน่อยได้ไหมคะ