Rank
Genre(s)
ฝ่าบาทได้โปรดสำรวมหน่อย เล่ม 1-2 จบ
ในเย็นวันนั้นเถียนชีถูกจี้เจิงพาตัวเข้ามาในวังหลวง สีหน้าของจี้เจิงเคร่งเครียดและดูมิสู้ดีนักอยู่ตลอดเวลา เมื่อเดินมาถึงตำหนักเฉียนชิงเขาก็หยุดแล้วก้มหน้ามองสบตาเถียนชีพร้อมกับกระซิบ “จำเรื่องที่ข้ากำชับเจ้าไว้ให้ดีล่ะ”
เถียนชีพยักหน้าตอบรับอย่างจริงจัง จี้เจิงกำชับนางว่าห้ามให้ฮ่องเต้รู้ว่าเป็นสตรีเป็นอันขาด มิเช่นนั้นนางจะต้องตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน อันที่จริงเรื่องนี้จี้เจิงไม่จำเป็นต้องบอก เถียนชีก็รู้ดีอยู่แล้ว นางเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและรู้สึกผิดของจี้เจิงจึงพูดกับเขา “ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ขอขอบคุณเจ้าจริง ๆ …แล้วก็ขอโทษด้วย…”
จี้เจิงยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วเจ้าไม่ต้องพูดเช่นนี้กับข้าแล้ว ดูแลตัวเองให้ดี หวังว่าจะมีสักวันหนึ่งที่ข้าจะสามารถพาเจ้าออกจากวังหลวงแห่งนี้ได้อย่างสง่าผ่าเผย”
“อื้ม” เถียนชีพูดพลางหันไปมองตำหนักเฉียนชิง คืนนี้ท้องนภามืดสนิทมีเพียงแสงริบหรี่จากดวงดาว ทำให้ตำหนักดูมืดมิดน่าเกรงขามยิ่งขึ้นไปอีก แสงไฟจากโคมไฟสีแดงส้มที่เรียงรายอยู่สองข้างทางด้านหน้าตำหนักส่องสว่างจนเห็นลายและสีสันอันงดงามของไม้ที่แกะสลักตามผนังและชายคาของตำหนักได้อย่างชัดเจน เมื่อมองจากที่ไกล ๆ แล้วแสงสว่างรำไรเหล่านั้นดูเหมือนกับไข่มุกราตรีเม็ดใหญ่ที่จมอยู่ใต้ ทะเลลึก
กลางไข่มุกราตรีนั้นมีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ เขามีผมยาวสลวยสีดำสนิทสวมชุดคลุมมังกรสีทอง ยืนเด่นตระหง่านอยู่อย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด เนื่องจากพวกเขาอยู่ห่างกันเกินไปจึงไม่เห็นว่าสีหน้าในตอนนี้เป็นอย่างไร
